- əsməqovaq
- Iсущ. бот. осина (лиственное дерево)IIприл. осиновый. Əsməqovaq yarpağı осиновый лист
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
əsməqovaq
Смотреть что такое "əsməqovaq" в других словарях:
qovaq — 1. is. bot. Söyüd fəsiləsindən müxtəlif növləri olan qollu budaqlı ağac. Kürün o tayında, hündür qovaqların seyrəlib yulğunluğun başladığı yerdə beş altı qaraltı görünürdü. İ. Ş.. 2. is. Heyvan tüklərinin arasında olan kəpək, qabıq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
titrətməqovaq — is. bot. bax əsməqovaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əsməqovaq — is. bot. Qovağın bir növü … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
daranqı — is. 1. bot. Qovaq cinsindən ağac; piramidal qovaq. 2. məh. Ağaclardan kəsilib tökülmüş quru budaqlar; çır çırpı. Daranqı yığmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qovaqlıq — is. Çoxlu qovaq bitən yer, qovaq meşəsi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əbrimüş — (Şəki) qovaq ağacının bir növü … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qələmə — I (Cəbrayıl, Hamamlı) tikan. – Höşəndə əyaxyalın gəzmə, əyağına qələmə batar (Hamamlı); – İydiyə çıxanda özü: qələmədən gözdə (Cəbrayıl) II (Zəngibasar) qovaq ağacı. – Qələmə ən udza ağaşdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dişi — sif. və is. 1. Canlıların doğan və yumurtlayan cinsi (erkək ziddi). Dişi buzov. Madyan atların dişisinə deyilir. Dişi kəpənəyin qabaq qanadları tünd darçını rəngə çalır. – . . Hər yuvada bircə dişi arı olar, ona şah deyərlər. S. S. A.. // Qadın… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fırça — is. Rəng çəkmək, yapışqan sürtmək və s. üçün dəstəyə bərkidilmiş tük, qıl və. s. topasından ibarət alət. Rəngsaz fırçası. Fırça ilə kağıza yapışqan sürtmək. – Xınalıq gecələrinin gözəlliyi mahir bir rəssam fırçası ilə canlansa, bu lövhəyə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kəpək — is. 1. Un ələndiyi zaman ələk üstündə qalan buğda və s. nin qabıq qırıntıları. Arpaya qatsan at yeməz; Kəpəyə qatsan it yeməz. (Ata. sözü). 2. Ağac, taxta mişarlandığı zaman tökülən xırda ovuntu. Söz nadan dilində qəpiyə dəyməz; Dəyməz, su üzündə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kəpəkli — sif. 1. Kəpəyi olan, ələnməmiş. // Çoxlu kəpəyi olan. Kəpəkli un. 2. Başında və tüklərinin dibində kəpək, qovaq olan. Kəpəkli baş. 3. Kövrək, kəpək kimi boş olan. Kəpəkli alma … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
